Het oneindige Leven in de mens

Ook al denken veel mensen dat er na het leven op aarde geen leven meer is, werkelijk Leven is eeuwig. Leven is geen geloof of een wetenschap, het is een besef te zijn. Dat besef is bij iedereen in zijn hart aanwezig. Alleen wordt het niet door iedereen in zijn hart als zodanig herkend. Maar inmiddels zijn er heel veel verhalen die op de een of andere manier uitleg geven aan dat wat we niet zien maar er wel is.

Zo zijn er verhalen bekend van mensen die bijzondere ervaringen hebben opgedaan. Er zijn mensen die door artsen dood verklaard waren, maar uit hun vermeend dode situatie terug tot leven kwamen en verhaalden over sferen en situaties die wij hier op aarde niet als zodanig kennen. Zelfs degenen die daarin helemaal niet geloofden, maar het op en gegeven moment zelf meemaakten, getuigen ervan dat al die verhalen waar zijn.

Er zijn mensen die vertellen dat zij met hun overleden moeder of vader of andere overleden mensen gesproken hebben, dat zij hen gezien hebben, net zo echt als wij elkaar zien. Dat zij antwoorden op allerlei vragen kregen en meteen wisten, dat is waar.

Steeds zijn er wel mensen die zich tegen al die getuigenissen verzetten, omdat er geen tastbare bewijzen zijn. Maar er zijn ook geen tastbare bewijzen dat het leven niet eeuwig is. Maar dat iets niet wetenschappelijk en/of tastbaar bewezen kan worden, wil nog niet zeggen dat het er niet is. We kunnen het voelen, in ons kunnen we voelen dat we leven. Veel verandert er om ons heen en onze gedachten en meningen veranderen, maar heb je ooit wel eens een verandering gevoeld in dat wat jij innerlijk voelt als jouw leven, jouw zijn, daar in je hart, de kern van je voelen te bestaan?